Vandaag maken we kennis met Jessica, François en Seppe. Zij startten onlangs met een bijzondere oppasdienst in de regio Antwerpen. Jessica en François vormen een nieuw samengesteld gezin en hebben beiden 2 grote kinderen uit een vorige relatie. Samen hebben ze nog een geweldige zoon Seppe van bijna 12. Seppe heeft ASS en dyspraxie.
Jessica vertelt: “We beseften al van in de kleuterschool dat Seppe dyspraxie had. Eigenlijk hadden we als ouder daarvoor al door dat we op het gebied van zijn motoriek alert moesten zijn. Waar Seppe werd neergezet, bleef hij zitten. In de kleuterschool werden we doorgestuurd naar de neurologe waar dyspraxie werd vastgesteld. Na de diagnose spookten honderden vragen door ons hoofd.
Heel veel leesmateriaal
Wat is dyspraxie? Wat moeten we doen? Hoe gaat het verder op school ? Gelukkig kregen we heel wat antwoorden en bestaat er al veel leesvoer over het onderwerp. Op school zelf werd Seppe heel goed opgevangen. Er werd meteen gon-begeleiding aangevraagd om Seppe te ondersteunen en te helpen.
Omwille van zijn dyspraxie heeft Seppe wel zijn derde kleuterklas overgedaan, motorisch maar ook sociaal – emotioneel ( hij heeft een ontwikkelingsachterstand van 2,5 jaar ) was hij niet klaar om naar het eerste leerjaar te gaan. Daarnaast baarden andere signalen ons extra zorgen.
We merkten dat onverwachte wendingen Seppe nerveus maakten met soms een crisis tot gevolg. Seppe kreeg een uitgesproken interesse voor rugnummers binnen het voetbal. En ontwikkelde een uitgesproken gevoeligheid voor geuren, geluiden, eten…..
We hebben toen opnieuw contact opgenomen met de neurologe. Er werden toen heel wat testen gedaan. Daaruit bleek dat hij wel tekenen vertoonde van ASS maar volgens de psychologe toen eerder te wijten aan de dyspraxie.
Enkele jaren later werd Seppe opnieuw getest. Na de nieuwe testen begreep de tweede psycholoog niet waarom de tekenen van ASS niet vroeger werden vastgesteld. Ze waren overduidelijk aanwezig. Gelukkig wordt Seppe op school heel goed opgevangen. Ze houden rekening met hoe Seppe functioneert.
Blijf geloven in je buikgevoel
Deze tip geef ik heel graag mee. Zolang je als ouder het gevoel hebt dat er meer aan de hand is of je blijft je zorgen maken, geef niet op! Zelfs al wuiven de dokters je zorgen weg. Onze vorige huisdokter, die tot onze grote spijt met pensioen is, zei altijd “ het gevoel van een ouder zit altijd juist.” Elke stap die we tot nu toe hebben gezet was en is voor Seppe en ook voor ons gevoel de juiste.
Een geschikte oppas vinden, een huzarenstukje
We lazen wel vaker in Facebookgroepen de vraag of er een oppasdienst bestaat die gespecialiseerd is voor kinderen met een beperking. Zelf worstelden we er ook mee dat we de zorgen van onze zoon niet zomaar aan iedereen konden toevertrouwen. Als opvoedster dacht ik, ik ga daar gewoon iets mee doen. Als ik daarmee andere ouders kan helpen, waarom niet? Zo’n half jaar geleden plaatste ik een poll om te horen wat ouders zouden vinden van een bijzondere oppasdienst. De reacties waren heel positief. Het werd een intense zoektocht naar de juiste informatie. Als je iets wil starten wat nog niet gekend is, dan is het moeilijk om de juiste antwoorden te vinden. Ondertussen is de oppasdienst een feit. Je vindt deze terug op www.mijnbijzondere-zorgoppas.be. Voorlopig zijn we het project gestart in Groot – Antwerpen omdat we er zelf wonen. Zo kunnen we zelf de volledige controle houden en zien hoe het project loopt. Dankzij vzw De Ouders kunnen we onze nieuwe oppasdienst verder bekend maken.
Strakke timing en planning
Voor we Seppe hadden, konden we bijvoorbeeld op elk moment in de auto stappen en ergens naartoe rijden. Er werd ook op geen uur gekeken. Ik denk dat onze grootste verandering is dat we nu elk uitstapje of bezoekje op voorhand goed plannen. Alles wat we doen, staat ook op de kalender zodat Seppe dat goed kan volgen. Indien iets plots niet kan doorgaan, dan hebben we een paar kwade uren voor de boeg. Of het leven hierdoor voor ons persoonlijk saaier aanvoelt ? Neen hoor, het brengt een zekere rust maar we gaan daarom niet minder weg.
Niet te ver vooruit in de toekomst
Seppe zit nu in het 5de leerjaar van het gewone basisonderwijs. Een veilige haven met alle structuur die hij nodig heeft. Onze grootste zorg nu: het secundair onderwijs dat eraan komt. Veder dan dat kijken we voorlopig nog niet omdat we niet weten hoe hij dat gaat ervaren.
Dromen, denken, durven, doen en doorzetten
Dromen, denken, durven, doen en doorzetten. Dat is ons levensmotto. Seppe is op dat gebied ons grootste rolmodel. Hij zit sinds 4 jaar bij G- basketbal. In het spel is hij een durver. Hij gaat er steeds voor. Seppes droom? Eens mogen meedoen met de Special Olympics. Dit jaar wordt zijn droom werkelijkheid! Zonder zijn droom, zijn lef en zijn doorzettingsvermogen zou dit nooit gelukt zijn. ♥
Willen jullie ook graag jullie verhaal als bijzonder gezin delen? Stuur dan een mailtje naar info@deouders.be. Zo inspireren jullie weer ander ouders. ♥