Een wel heel opmerkelijk verhaal vandaag. Bijzondere mama Hilde geeft ons een inkijk in het coronadagboek dat ze bijhoudt nu haar zoon Sam weer thuis woont. Hieronder alvast een paar fragmentjes.
Sam is thuis voor lange tijd. Voor mij was de keuze snel gemaakt: hem weken in de instelling laten of meenemen naar huis tot de coronacrisis overgewaaid is. Het maakt me wel wat bang. Zal ik het volhouden? Zal ik hem voldoende structuur kunnen bieden? Zal ik niet te snel vervallen in mijn rol van verwenmama. Ja Sam, er zullen afspraken gemaakt moeten worden! Ik heb het goed voorbereid voor jou. Je krijgt een dagschema. Heel flexibel hoor want je mama kan strakke schema’s zelf niet aan. We communiceren nu wat meer met pictogrammen. Kwestie van elkaar goed te verstaan hé 😉
Ik zag het onmiddellijk toen je naar beneden kwam. Deze dag wordt geen succes. Je wil geen ontbijt. In de jacuzzi kom je niet tot rust. We leggen samen 3 puzzels. Je ogen blijven toegeknepen maar je doet wat van je verwacht wordt. Even paniek als er een stukje ontbreekt en je de laatste niet kan afmaken. Hij ligt op je stoel, Sam! Oef een uitbarsting voorkomen. Nadien laat ik je even met rust en stel scheren en tanden poetsen uit.
Na een halfuurtje is het tij gekeerd. Je komt me halen om een doos af te werken. Je bouwt met duploblokken torens in verschillende groottes en kleuren. Nadien kan ik je scheren zonder problemen. Je eet 2 croque-monsieurs en nadien is het schommeltijd.
We genieten samen van een kopje koffie in de veranda. Je staat op en gaat op je vaste plaats aan de tafel zitten in de living. Signaal dat er weer ‘gewerkt’ moet worden. Ik bied je parels aan en binnen de kortste keren heb je 2 kransen gemaakt. Je wil nog een puzzel, je maakt er uiteindelijk 3 na elkaar (24, 30 en 36 stukken) Wauw! We maken een korte wandeling. Terwijl ik kook, blader je in boekjes. Ik zet alle materiaal voor het avondeten klaar en jij dekt de tafel voor ons drieën. Wat een gedrevenheid! Nadien nog een tochtje met de tandem. Opnieuw wil je puzzelen. Ok Sam, je krijgt er nog eentje. Ik zit bijna door mijn voorraad…
Je vraagt heel veel aandacht. Je bent heel de tijd in mijn buurt.
De avond verloopt volgens het vaste stramien: jij tussen ons in met je boekjes, je kussen en je dekentje. Je vindt het niet leuk als ik nog even op de computer wat schoolwerk wil inhalen. Je neemt mijn hand om naast jou te komen zitten. Wat ga ik deze warme momenten van contact missen na het coronatijdperk.
’s Nachts word ik wakker van geroep en gebonk in je kamer. Je bent helemaal over je toeren en ziet heel rood. Ik probeer bij jou te komen zitten maar je wordt nog bozer. Heb je pijn? Een slechte droom? Ik ga terug naar mijn kamer en laat je deze strijd alleen leveren. Zo gaat het vaak en altijd opnieuw doet dit me pijn en voel ik me machteloos. Wat ben jij vaak eenzaam? Na een halfuur kom je tot rust. Ik kan de slaap niet meer vatten en herinner me het gedicht dat ik jaren geleden voor je schreef:
Ik wil stranden op jouw eiland van stilte,
niet langer wachten
aan de grens van jouw wereld,
ik wil de kloof over !
Je bent een ‘thuisloze’
op zoek naar het land
waar jouw zwijgen
taal en teken wordt.
Neem mijn uitgestoken hand ,
ik wil meegaan
en –één keer-
de wereld zien
door jouw ogen
‘Men’ zegt dat je ‘anders’ bent.
Je zingt een eigen lied,
een aparte melodie…
Voor mij mag je zijn wie je bent,
de Liefde heeft je zo gemaakt !
Je bent mijn kind,
In mij gegroeid,
gevormd,
met mij verweven.
Soms lijk je zo ver weg …
maar als jouw blik
-heel even-
de mijne kruist,
houdt mijn hart een slag op
en ervaar ik
–behoedzaam-
iets van het Wonder.
Is het verhaal van Hilde en Sam voor jullie ook zo herkenbaar? Willen jullie weten hoe het verder loopt? Of benieuwd naar de andere gedichten? Lees dan hier het volledige dagboek.
Wij vinden het alvast een ontroerend dagboek vergezeld van een lach en een traan én van een bakje troost. Een welgemeende dankjewel aan mama Hilde voor haar oprecht verhaal. ♥ Hebben jullie zelf zin gekregen om in jullie pen te kruipen of om een filmpje op te nemen over hoe jullie deze emotioneel zware periode beleven? Stuur dan zeker een mailtje naar info@deouders.be. Want samen zorgen we voor elkaar. ♥
Hilde getuigde ook in Terzake over haar leven met Sam tijdens deze intens emotionele periode.