Een andere wereld
“Hanne was 13 toen ze samen met broer Robbe (toen 11) een ritje maakte met de kinderquad. Door een verkeerde beweging reed ze tegen een paal en belandde 2 maanden in een coma. De onzekerheid of ze ooit zou ontwaken en hoe ze eraan toe zou zijn, was vreselijk. Nadat ze ontwaakte volgde er bijna 2 jaar revalidatie in het UZ Gent. Een intense periode voor ons gezin en onze familie,” vertelt haar mama Karin.
We kwamen in een andere wereld terecht en het was zoeken om daarin zo goed mogelijk te functioneren. We rouwden om het verlies van de ‘oude’ Hanne. Tegelijk moesten we leren omgaan met een meisje met NAH en heel wat beperkingen. Het blijft een mijlpaal in ons leven. Er is een leven voor en een leven na het ongeval.
Zonnetje in huis
Na 8 jaar kunnen we nog altijd niet goed verwoorden wat NAH bij Hanne precies betekent. Hanne moest alles opnieuw aanleren. Er waren veel kleine puntbloedingen in haar hersenen. Daardoor kan ze nog ‘veel’, maar eigenlijk niets meer alleen.
Veel mensen met NAH veranderen van karakter, maar Hanne is lief en dankbaar. Ze geeft ons kracht en energie. En blijft (meestal) het zonnetje in huis. Hanne en Robbe zijn onze barometers. Voelen zij zich goed, dan is het voor ons als ouders ook draaglijk.
Een persoonlijk assistentiebudget (PAB) voor Hanne
Een fantastisch revalidatieteam ving ons gezin goed op en de sociale dienst deed echt zijn best. Zij konden een persoonlijk assistentiebudget (PAB) voor Hanne bekomen. We hadden er nog nooit van gehoord, laat staan dat we dit zouden durven aanvragen. De juiste mensen op het juiste tijdstip tegenkomen kan zo belangrijk zijn.
Terug naar school
Hanne kon niet meer naar het gewone ASO en trok naar Dominiek Savio. Na die eerste schooldag was ze helemaal ‘op’. We kropen toen samen in bed met een grote zak chips. Een knuffel en gewoon dicht bij elkaar, meer konden we niet doen. Het werd een aanpassing en uitdaging voor Hanne én ons gezin.
We moesten onze werksituatie ook aanpassen. We hebben een boerderij en beslisten om de rundveetak en uiteindelijk ook de preiteelt te stoppen. We startten een hoevewinkeltje. De sociale contacten die we hier kregen, hielpen ons als ouders enorm vooruit.
Pluisjes in de wind
Hanne volgde Maatschappelijk en Sociaal Onderwijs (MSO). Ze kijken daar vooral naar de talenten van de jongeren en leggen een mooi persoonlijk parcours af.
Voor haar ongeval was Hanne gepassioneerd door taal en boeken. Als maturiteitsproef schreef ze een kinderboekje ‘Pluisjes in de wind’ en ze maakte ook de illustraties. Ze werd begeleid door fantastisch gedreven leerkrachten. Opnieuw de juiste mensen op het juiste moment.
De leerkrachten waren zo enthousiast dat Hanne op zoek ging naar een uitgeverij. En ze vond er een! De krant was geïnteresseerd in haar verhaal en er kwam een persvoorstelling. Een ongelooflijk mooi en warm moment.
Hannes boekje kwam precies 8 jaar na haar ongeval uit. Dat hadden we nooit durven dromen. Wat is ze terecht trots op haar werk.
Geniet van gelukkig zijn
Zelf zegt Hanne dat de pluisjes haar zorgen zijn die ze liefst van al wil wegblazen. Ze draagt het boekje op haar overleden oma van wie ze zoveel liefde en vechtkracht ontving. En aan haar buurjongen die uit het leven stapte. Zijn laatste geschreven woorden waren ‘geniet van gelukkig zijn’.
Sindsdien houdt Hanne een blog bij waar ze elke dag iets positiefs probeert te posten. En waarin ze kort haar dag verwoordt: www.genietenvangelukkigzijn.weebly.com.
Toekomstdromen
Het schooltraject zit er bijna op en Hanne droomt van een eigen plekje thuis en ergens anders. Nu moeten we nog een procedure doorlopen om een verhoging aan te vragen. Want met haar huidige budget heeft Hanne niet genoeg om elke dag de nodige ondersteuning te krijgen. We moeten erop vertrouwen dat dit goed komt. Wellicht gaat Hanne binnenkort het huis uit. Dit wordt opnieuw een grote verandering voor Hanne en voor ons gezin. Het is een nieuw concept en dat zal met vallen en opstaan verlopen. Maar dat hoort bij het leven en samen zijn we sterk.
We hopen dat we nog veel fijne mensen ontmoeten. Zodat we ons allemaal zo goed mogelijk voelen in die ‘andere’ wereld, die uiteindelijk toch een stuk is van de ‘gewone’ wereld. En iedere dag proberen we te genieten van gelukkig zijn …
Dank je wel Karin, Steven, Hanne en Robbe om jullie bijzondere verhaal te delen. We duimen alvast dat Hanne snel kan intrekken in haar eigen stekje en met een warme begeleiding.
Wil je zelf ook je verhaal delen met andere bijzondere ouders? Mail dan naar info@deouders.be en we nemen contact met je op.