Cindy Fockenoy, mama van Lena en Gauthier, woont samen met haar man in Ingelmunster. Hun zoontje, bijna 8 jaar, kampt met autismespectrumstoornis en heeft een complexe ontwikkelingsachterstand. Toen Cindy de oproep van De Ouders en de VIVES Hogeschool voor het Bijzondere Oppasproject las, heeft ze meteen ingetekend. ‘We hadden de hoop op extra zorgsteun opgegeven. Want tijdens een zware periode in onze familie zochten we al eens hulp via Familiehulp. Helaas konden zij niemand voor ons vinden.’
Opvang vinden is moeilijk
Het netwerk van Cindy en haar man is beperkt. Ze doen regelmatig beroep op hun ouders, maar ook zij worden ouder. Net als Gauthier ouder en sterker wordt, waardoor het niet gemakkelijk is om steeds op hen beroep te doen. ‘Geschikte opvang vinden voor Gauthier is moeilijk. Hij is non-verbaal, eten en drinken gaan erg moeilijk en hij kampt met woedeaanvallen. Toen ik de oproep van de VIVES Hogeschool zag, wilde ik heel graag in dit project instappen. Ik wou graag ontdekken of Gauthier zo’n nieuwe, vreemde oppasser zou toelaten,’ vertelt Cindy.
‘We kunnen niet zomaar terugvallen op een speelpleinwerking, want daarvoor is onze zorgvraag te groot. Ik ben daarom wel erg enthousiast over dit Bijzondere Oppasproject, want opvang voor kinderen met extra zorg is echt een probleem,’ zegt Cindy. Gauthier gaat doorheen het schooljaar naar een zorgschool type 2, waar hij zich thuis voelt in zijn leefgroep. Op donderdag blijft hij daar slapen en eens in de veertien dagen gaat hij een weekendje naar een andere leefgroep. ‘We proberen hem meer en meer te laten wennen aan andere begeleiders. En we zien dat het werkt en dat Gauthier daarin groeit. Hij heeft er zelfs deugd van, want hij is daar omringd met andere kinderen.’
Gauthier en Emma wennen aan elkaar
Na de paasvakantie kwam studente Emma bij Cindy thuis en hielp het gezin waar mogelijk. Ze kwam steeds op het moment dat Gauthier thuis kwam van school, telkens vier uur lang en in totaal zo’n 30 uur. Die lange periode gaf iedereen de tijd om op zijn ritme aan de komst van Emma te wennen. En ook omgekeerd, zo kon Emma Gauthier en zijn gezin beetje bij beetje leren kennen. ‘Ze is er in gesmeten, hé. De eerste keer dat Emma kwam, hebben we haar gezegd: kijk gewoon en volg ons. Na een tijdje wist ze hoe het bij ons gaat. Ze was erg leergierig en nam zelf ook veel initiatief. Dat was heel leuk,’ zegt Cindy.
‘Gauthier hangt heel erg vast aan structuren. Ook tijdens het eten. Als ik thuis ben, moet ik hem eten geven. Mijn man mag het niet. Met Emma hebben we eerst geprobeerd om hem samen eten te geven. Allebei onze hand op de lepel. Beetje bij beetje ben ik iets verder gaan zitten. En zo is het Emma zelfs gelukt hem een hele maaltijd te geven. Dat was een moeilijke stap, maar toch een overwinning van hem. Emma hielp ons ook bij het verpamperen van Gauthier, wat hij na een tijdje echt aanvaardde. Ze vroeg zelf of ze hem ook eens in bed mocht leggen. Ze heeft heel wat zorgtaken mee opgenomen.’
Gauthier praat niet met woorden. ‘Eigenlijk moet je hem kennen om te weten wat hij bedoelt. Alles bij ons heeft een vaste plaats. Gauthier neemt ons dan vast en gaat naar de plaats waar het drinken staat, als hij dorst heeft. Of naar de frigo, waar zijn patatjes staan. Hij communiceert met zijn lichaamstaal. Na een tijdje wist Emma deze dingen ook.’
Iedereen is enthousiast
Onbewust vraagt Gauthier veel van zijn ouders en zus. De komst van studente Emma betekende voor iedereen een moment van rust. ‘Mijn man en ik konden eens samen in de keuken koken, terwijl Emma buiten met Gauthier in de tuin speelde. Hij speelt heel graag buiten, maar durft wel eens zand te eten. Emma ging steeds mee, ook toen het al best koud was. Ze hebben veel buiten gespeeld. Zo duwde ze hem voort op een skateboard of wapperde met een zacht dekentje. Gauthier houdt erg van dingen die je kan voelen. Of van schommelen. We zijn samen gaan wandelen. In de speeltuin duwde Emma Gauthier op de schommel. Gauthier genoot van al deze momenten. En wij konden eens op een bankje zitten.’
Ook Lena denkt blij terug aan de weken dat Emma thuis kwam. ‘Zij was heel enthousiast over Emma. Ze wil niets liever dan dat het onze vaste babysit wordt. Het is niet gemakkelijk in ons gezin. Als Gauthier ons nodig heeft, kunnen we niet met Lena bezig zijn. Zij moet zich vaak aanpassen. Wanneer Emma er was, kon ik mijn dochter helpen met huiswerk. Emma was dan bij Gauthier. Soms zaten ze gewoon samen in de zetel en hield ze zijn hand vast.’
Cindy juicht het alleen maar toe dat het Bijzondere Oppasproject over heel Vlaanderen wordt uitgerold. ‘Oppas vinden voor kinderen met een handicap en een grote zorgvraag is moeilijk. Zo veel mogelijkheden zijn er niet vandaag.’